Josine en de zee.....

Ponte de Lima, 17-10-’14

Oppe kop af 100 km.. via zo veel mogelijk, zo kort bij als mogelijk, geasfalteerde weggetjes zoekend, bij die Camino Portugues, de camino voor lopers… Gisteravond m.n. gekeken naar wat er nog voor ons ligt… de weg tot aan SdC… nu ik terugkijk zie ik ook dat de Camino vanaf Lisbao zich heel kort bij die door ons gereden N110 bevindt, er zijn voor fietsers bijna geen alternatieven, de lopers wandelen wel stukken van de camino over zand- en bospaden, niet over geasfalteerde wegen.. maar ook stukken gewoon links van de weg langs die drukke N110 en als het dan ook nog regent…. je kunt als fietser wel b.v. bij Azumbuja van de N110 af dan een stuk (‘om’) langs de rio Tejo fietsen om dan zo’n 20 km verderop weer een km. of 10 voor Santarém op die N110 uit te komen… maar dat vergt een betere voorbereiding en zoals mijn vriend Gerard altijd zegt “voorbereiden kost tijd, niet voorbereiden kost meer”...
Dus voor geïnteresseerden onder jullie : met dat boekje van John Brierly, wie? ... ja die, een Schot notabene die dit boekje 2011 voor het eerst en in 2013 de 3-de druk in Schotland heeft uitgegeven genaamd ‘CAMINO PORTUGUES’, Lisboa - Porto - Santiago.. Maps-Mapas-Karten (in het Engels/Portugees/Deutsch/Spaans).. ISBN -13: 978-1-84409-577-3 kom je een heel eind voor als je ook een keer in Portugal wilt fietsen…
Vandaag dus Porto -> Ponte de Lima... ; gisteravond de verschillende mogelijkheden bekeken en in de wetenschap dat we nogal een problemen hebben met ‘how to get out of a place’ … de makkelijkste gezocht en, wat belangrijker is, ook nog gevonden.. 9.30 vertrek vanaf ons hotel, de weg naar beneden, tot je niet meer verder kunt, dan rechts af, een paar 100 meter en links de Rua de Boavista in, tot aan de Placa Republica en van daaraf loopt de Avenida de Boavista omlaag, km. lang, naar de zee… (dankzij de city tour van gisteren in die blauwe bus!!). Aan het begin van de Avenuda staat een bouwwerk van Rem Koolhaas (een muziekschool), die architect waren we ook al in Peking tegen gekomen met zijn fabelachtig CCTV headquarters gebouw.
John Brierly beschrijft in dat boekwerkje 2 routes, eentje, minder bewegwijzerd langs de kust en eentje door een wirwar van straten in Porto binnendoor over land naar Vilarinho een kleine 30 km.
Langs zee leek me gisteravond wel iets.. 1) Josine fietst er graag langs, 2) je weet weer je heen moet, omhoog, naar het noorden, langs de zee, geen mogelijkheid om naar links (de zee in, af te wijken) en zo schrijft John dat ook, loop gewoon door langs de kust tot je in Vila do Conde bent en vandaaruit loop je naar Arcos en kom je weer op de route uit die de caminogangers ‘binnendoor’ ook nemen… Enige probleem wat ik al voorzag was dat dat laatste stukje waarschijnlijk door de duinen of over strand gefietst moest worden… tot aan Mindelo stond er een ‘grijs’ weggetje op de kaart die daar landinwaarts afboog richting de geasfalteerde weg die die ‘binnendoor’ lopers namen.. Opletten dus…. waar af te buigen.. Het eerste stuk ging voorspoedig, een harde wind IN DE RUG, een woeste zee met hoge golven die een zodanige aantrekkingskracht op Josine hadden dat ik af en toe een keer ‘moest’ stoppen om Josine even in de gelegenheid te stellen de zee nog korter te benaderen dan ik al deed oppe fiets… je zult je wel afvragen wat heeft Josine met de zee.. nou laat ik het in het kort even samenvatten, dat komt voort uit haar jeugd… het hele gezin van de Bergh (pa/ma/herman/josine/paul/frans) ging in de grote zomervakantie altijd naar Den Haag, ze deden aan een woningruil, die mensen uit Den Haag gingen dan in hun huis in Beek (Zuid Limburg). Hoe vaak ik die verhalen al gehoord heb hoe dat hele gezin, weer of geen weer, iedere dag de zee opzocht om daar te spelen op het strand of in de golven, weet ik niet meer… maar zoals je ziet ik kan het zo weer opdreunen… enfin, ik denk dat ze het daar van over heeft gehouden…. het was mooi weer, harde wind in de rug, en een schitterend gezicht om die zee zo bezig te zien, over fietspaden notabene, niet te geloven, dusse waarom zou ik klagen… Bedwelmt door de zee of iets anders zaten we op eens op een zandpad… de pijlen op stenen erlangs… een paar honderd meter geprobeerd, maar toen die paadjes allengs maar smaller en smaller werden gelijk aan die in de Langenboomse bossen waar ik met die 3 andere diehards (bijna) iedere zondagmorgen rondtrap… begon ik nattigheid te voelen… Josine kreeg zelfs natte voeten… we waren dat punt gepasseerd waar we landinwaarts hadden moeten gaan, dus terug, naar die geasfalteerde weg. Opeens al trappend in die duinen… een kettingbreuk????? nee gelukkig niet, hij lag er van af… de ketting leek zo slap te hangen, nadat ik hem er weer op had gelegd met de werkhandschoenen van vriend Gerard… die kettingspanner bewoog niet meer zo best… na wat heen en weer bewegen deed hij het weer, en na wat olie erop weer helemaal soepeltjes… Daarna, links en rechts ‘locals’ om de weg gevraagd, landinwaarts… en jawel hoor op een bepaald moment zaten we op die route van de ‘binnendoorlopers’ ook te zien aan de gele pijlen langs de weg.. Noordwaarts dus, wind nog steeds in de rug..
Op een gegeven moment… een kruispunt met kruis en kerk én restaurant met enkele lopende camino-gangers, 13.00 uur tijd voor de lunch, een lekker vis/rijst gerecht met wat aanvulling van onze vochtvoorraad (no alcoholica), voor zegge en schrijven 14 Euro’s viel ons ten deel… daar kun je op doorfietsen… alleen het betrok, werd steeds grijzer en grijzer, mistiger en mistiger, de wolken hingen steeds lager, en het werd miezerig nat… bergje op bergje af, eerste accu leeg en weer verder… Barcelos even een stop voor een stempel… waar de medewerkster van Tourist Information ons mededeelde dat het a.s. weekend hier weer 30 graden én zomer wordt… nu ‘slechts’ 22 graden… voor mij niet koud alleen nat.
En weer verder, toch wel pittige lange klimmetjes…. niet alleen van buitenaf nat, maar ook van binnenuit in mijn Shimano stormjack en je weet dan niet of dat ding waterdicht is… Ponte de Lima vanaf Bardelos nog 27km… waarvan 13 km één lange klim, heeeeeerlijk én 10 km., één lange mooie afdaling, ook heeeeerlijk; wat zullen die vergezichten schitterend zijn in de zon…. (volgende week) nu echter hangen de bergen links en rechts in de wolken/nevels gehuld.. Onderweg diverse riviertjes gezien die buiten hun oevers waren getreden en bij binnenkomst in Ponte de Lima was daar ook te zien dat een heel legioen soldaten die de hele middag al met hun voeten in het water stonden dus ook, net als wij, natte voeten hadden.. het binnenrijden en het zien van de ‘Ponte’ deed me weer aan andere tochten naar SdC denken, alleen toen regende het niet zo… (offe toch 1x in Pontferrada vult Josine mij effe aan). Bij Turismo, in de stromende regen, gevraagd waar we ergens een onderkomen konden vinden en dat dus via die weg gevonden, in de ‘Mercearia da Vila’ waar ik dus nu dit verslag zit te schrijven. Bij binnenkomst dacht ik al dat zit goed, die tap bevalt me wel, alleen na ‘n heerlijke warme douche, volgde een koude, alleen Portugees flessenbier….
Buiten is het nu weer droog, we lopen zo meteen nog even buiten langs de oever van de Lima over een soort promenade, vlgs. de receptioniste zijn er 2 restaurants daar open…
Morgen: Ponte de Lima -> Pontevedra, weer een kleine 100 km. waar we dus in Valenca afscheid nemen van Portugal en in Tui Spanje begroeten… de Rio Minho vormt hier de grens...


ps. om de een of andere reden plaats www.waarbenjij.nu Ponte de Lima in Guinee Bissau en daar ben ik vandaag toch echt niet naar toegefietst vandaar dat ik Barcelos maar ingevuld heb als mijn locatie van vandaag.