'wind en regen mee'

Golega, 13-10-’14, 17.30

Net gedouched zit ik in de wat ooit de woonkamer was in een B&B in Golega, Casa da Tia Guida, een oud herenhuis in de Rua José Renves no. 86. Buiten op de muur staat vermeld ‘Bikehotel’ en de schelp van de Camino is ook op de muur geplakt.. ondanks het feit dat er op Booking.com stond vermeld dat er nog maar 1 kamer vrij was en ik dus vanmiddag tijdens de lunch in Santarem, tussen de soep en de aardappels, ‘snel’ had moeten beslissen, zijn we de enige gasten… We werden welkom geheten door een mw.; zij en haar gezin wonen boven en als we haar nodig hebben, moeten we onder aan de trap ‘Eleonora’ roepen…
De tocht van vandaag: Lisboa - Golega, vlgs de Mio die dus wél weer werkt, de heilige st. Antonius zij geprezen, sinds mijn broer Pierre die heeft aangeroepen, vindt ik weer alles.. 114 km en die hebben we er dus weer opzitten. Vanochtend de vroegste start, 8.30, vanuit dat hotel zaten we zo op de route langs de Taag, de Tejo, de eerste 15 km. vlak er langs op een mooi fietspad tot aan die immense brug, de Vasco da Gamabrug, 17.185km lang, in ‘98 klaargekomen bij de Expo ‘98 in Lissabon.. ik heb enkele fotoos gemaakt, maar dat ding is zo groot dat is niet te fotograferen… el ponte de 25 abril is beter te fotograferen.. Daarna geen fietspad meer maar langs een nogal drukke N10, op de vluchtstrook was grotendeels plaats genoeg om te fietsen alleen bij bruggetjes en als je door plaatsen heen reed niet, dan ging ik midden op mijn weghelft fietsen en moesten ‘ze’ maar even wachten, niemand toeterde dus ik denk dat ze er wel begrip voor hadden… zelfs van die grote vrachtwagens met oplegger bleven mooi achter me!! Via allemaal plaatsen met mooie namen, zoals Moscavide, Sacacem, BOBAdela (hem hier niet gezien!), Sao JOao da Talha, Averca do Ribatejo, Alhandra, bereikten we na 35 km. fietsen Vila Franca de Xira, waar de kermis en het stierengevecht afgelopen weekend net had plaatsgevonden.. Tijd voor ons bekende ontbijtje, dit keer geen puddingbroodje maar een ruimbelegde boterham met tonijn en de koffie natuurlijk, die is hier zo sterk dat je er een glas water bij kunt krijgen. Net toen we zaten, gingen de hemelsluizen weer open en er viel weer een bak water naar beneden, niet te geloven… de straten kunnen dat water niet aan en er vormen zich beekjes van links naar rechts over de weg… Klaar met het ontbijt én het klaarde op.. we konden weer droog vertrekken. Na weer een stempel in onze pelgrimspas te hebben laten zetten op een Tourist Informatie centrum verder, voor de volgende 45 km.. Santarém leek wel een leuke plek om te lunchen.. die N 10 werd langzaam maar zeker minder druk, tijdens het uitzetten van de rit dacht ik dat dit een rustig weggetje zou zijn, maar dat was niet zo… Het landschap is glooiend met af en toe hellingkje, de Taag waarvan ik dacht dat die wel af en toe te zien was, heb ik alleen heel ver aan de rechter zijde 1 of 2 keer gezien… daar loopt geen weg vlak langs, hij heeft flinke uiterwaarden, die vol staan met plassen en rietpartijen, ik weet niet hoe vaak die onder water staan… ook hier weer ooievaars.. Via Azambuja en Cartaxo bereikten we Santarém, een plaats die je van veraf al boven op een helling kunt zien liggen, een stad waarom nogal eens gevochten is… Romeinen, Visigoten, Moslims etc.etc. en bij binnenkomst een kleine tank met een zegevierende soldaat ernaast. Na 82 km. de accu net leeg voor de beklimming van die helling. Boven via Turist Info terecht gekomen in een klein restaurantje met typisch locale gerechten.. Het dag menu genomen, een groentesoepje en vis bacalao natuurlijk, met een korstje eromheen, Josine nam alleen een ½ portie Bacolao gegrild met aardappelen.
Even bekomen en daar dus gekeken waar we de nacht zouden gaan doorbrengen.. Toen we daar vertrokken net even over 15.00 begon het net te regenen, begon zei ik en het eindigde ook niet meer… de blaasjes stonden op de weg zo hard regende het… waterstromen over de weg, op sommige plekken modderstromen… tegenmoet komend verkeer was zo netjes om af te remmen als ze ons naderden, dan kregen we niet zo’n plens water in ons gezicht, beter gezegd mijn gezicht… De wereld wordt dan klein op de tandem, je moet steeds op de weg letten, de diepste plassen zien te vermijden en door die bril is dat vrij inspannend… Een voordeel? we hadden de wind in de rug en dat schoot lekker op… binnen 2 uurtjes hadden we de laatste 35 km. erop zitten.. enige opwindende tijdens dit laatste stuk? het wachten bij een handmatig open en dichtgaande spoorwegovergang in een echte hoosbui..
Eleonara meldde zich net en vroeg ons hoe laat we morgen wilden ontbijten… ze zou alles klaarzetten en wees ons de ontbijtzaal… ook vertelde ze waar een kleine winkel was, op 300 m. lopen vlak bij de kerk… daar ben ik zojuist even heen geweest voor een flesje witte wijn en wat kaas. Vlak bij de kerk zijn 2 restaurantjes waar je goed kunt eten vlgs. Eleonora… dat zullen we zo gaan bekijken
oh ja nog iets, over dat bewegwijzeren van de Camino Portugues… Eleonora vroeg zich al af om wij dat ook deden met de fiets, we antwoordden dat we dat niet deden, dat we via de weg gingen… zij vroeg zich dat al af wat de Camino zou zelfs voor mountainbikers erg moeilijk zijn en dan ook nog met dit weer!! dat weten we dus ook weer de Camino Portugues is een looproute, (nog) geen fietsroute; misschien dat meneer Benjaminsen of meneer Reitsma dan nog even kunnen gaan opzetten.. …
Josine wil eerst nog ff wat uitrusten en zit nu in haar ebook te lezen met een glaasje wijn in de hand en voorziet mij af en toe van een toastje met kaas… eind goed, al goed dus weer oftewel tudo esta bem, quando acaba bem.. wat vlgs. mij niet dezelfde strekking heeft als dat Nederlands gezegde.. ik weet niet of er een Portugese uitdrukking voor bestaat (EJ ??)
Morgen ? Golego - Coimbra 111 vlgs miene Mio...